Do przyjaciół nacjonalistów

Fotograf reporter powinien być kimś o statusie porównywalnym z notariuszem i swoimi zdjęciami zaświadczać: „tak było”. Powstrzymać się od osobistej interpretacji. Dbać o to, aby przedstawiany materiał nie naruszał niczyich dóbr ani godności, przedstawianych osób, ale również i tej osobistej fotografa. Powinien w sposób nieinwazyjny zdać relację możliwie pełną i obiektywną. Od interpretacji i wyciągania wniosków zawsze są osoby oglądające efekt pracy, czyli odbiorcy.

Wziąłem udział w tzw. Marszu Wolnej Polski zorganizowanym przez środowiska nacjonalistyczne w Krakowie w dniu 11 listopada 2015. Fotografowałem nagrywając jednocześnie ścieżkę dźwiękową telefonem komórkowym. Byłem blisko, w środku, z tej pozycji rejestrowałem przebieg wydarzeń. Efektem jest fotokast; proszę o zainwestowanie 3,5 minuty na zapoznanie się z materiałem i, co ważne, wytrwanie do końca:

Tego dnia chodziłem po mieście, rejestrując napotkane sytuacje. Wiedziałem z internetu o marszu nacjonalistów, pół godziny przed planowanym rozpoczęciem byłem na Placu Wolnica, skąd marsz miał wyruszyć. Nie mam kontaktów w tym środowisku, jednak aparat fotograficzny jest dobrym pretekstem do rozpoczęcia rozmowy, zacząłem więc rozmawiać z małymi grupkami obecnych tam młodych ludzi. Skończyło się to wykonaniem kilku pozowanych zdjęć oraz nawiązaniem pierwszych nici sympatii; tylko człowiek wzbudzający sympatię jest w stanie fotografować w takiej sytuacji. Moimi rozmówcami byli prawdopodobnie studenci, bardzo zainteresowani tematem Żołnierzy Wyklętych. Swoją obecnością tutaj chcieli oddać im cześć. W trakcie rozmowy nadeszła ustalona godzina i marsz ruszył, ze mną w samym środku wydarzeń. Od tej chwili starałem się więc konsekwentnie robić swoje, bo po to tu  przecież przyszedłem.

W czasie marszu wykrzykiwane były hasła poddawane  przez człowieka z mikrofonem i megafonami, które były powtarzane przez tłum. Marsz był ochraniany przez asystę policji, co jest widoczne na niektórych zdjęciach. Nie było żadnych scysji, ekscesów ani rozrób. Zwarta grupa w sposób zdyscyplinowany przeszła przez miasto, marsz zakończył się wiecem i przemówieniem głównego organizatora pod pomnikiem Adama Mickiewicza na Rynku Głównym.

Przedstawię teraz tezy przemówienia oraz to, co wywnioskowałem z okrzyków podnoszonych w czasie marszu. Uważam, że jest to ważne dla zrozumienia sytuacji i kontekstu.

• Polska nie jest obecnie wolna, jest jedynie autonomicznym nadwiślańskim krajem w ramach Euroregionu, który wyzwolony z okowów komunizmu poddał się bezwolnie brukselskiemu dyktatowi. Przypieczętował to traktat lizboński, określany jako piąty rozbiór Polski.
• Planowane wprowadzenie wspólnej waluty i wspólnej armii europejskiej doprowadzi do jeszcze większego zniewolenia i odebrania Polakom godności i wolności.
• Polacy osobiście w większości stali się niewolnikami materializmu, zapominając o wyższych wartościach, takich jak wolność, patriotyzm i wiara katolicka.
• Polacy żyją otrzymując głodowe pensje, myląc swój osobisty sukces z sukcesem międzynarodowych korporacji, które opanowały nasz kraj. Kraty więzienia, w którym Polska żyła wcześniej (PRL) były lepsze od obecnego zniewolenia ekonomicznego, które nie przez wszystkich jest nawet dostrzegane.
• Należy się temu przeciwstawić, należy wyzwolić nasz zniewolony naród z kajdan materializmu i być gotowym na poświęcenie wszystkiego (?) dla idei wielkiej i wolnej Polski.
• Należy sprzeciwić się wojnom wywołanym przez żydowski atlantyzm i islamskiej inwazji na nasz kontynent, to nie są wojny i problemy Polaków. USA to imperium zła. Należy zniszczyć wszystkich komunistów, lewaków, gejów, arabów i (tzw.) państwo islamskie. Nie należy włączać się w żadne wojny za Izrael.
• Celem nacjonalistów jest wolny naród, wyzwolenie Polski ze szponów Unii Europejskiej, NATO i światowej finansjery. Celem nie jest przejęcie władzy, tylko obalenie obecnego systemu i wolna Polska w Europie białej i katolickiej.
• Nacjonaliści nawiązują do idei wielkiej i wolnej Polski, która wybiła się na niepodległość pod przewodnictwem Romana Dmowskiego oraz do idei Żołnierzy Wyklętych. Główne zawołanie, to „Bóg, Honor i Ojczyzna”. Wolność narodu jest wartością najwyższą i stoi ponad wszystkim.

Zgromadzenie zakończył trzykrotny okrzyk „Chwała Wielkiej Polsce” i odśpiewanie hymnu narodowego.

I właściwie tutaj powinienem zakończyć ten blogowy wpis. Byłem, zobaczyłem, udokumentowałem, wydaje mi się, że obiektywnie i bezstronnie. Koniec, kropka.

Jednak nie zostawię tego tak bez osobistego komentarza. Bo co innego praca fotografa profesjonalisty, a co innego wrażenia, odczucia i przemyślenia, które we mnie pozostały. Nie jestem i nawet nie chcę być aż tak bardzo profesjonalny, bo ta sprawa nie jest mi obojętna. A szczerze mówiąc udział w marszu był dla mnie dużym przeżyciem.

Większość uczestników była w wieku moich dzieci, czyli między 20 i 30 lat. Ludzie młodzi, wchodzący w świadome życie, przyszłość narodu. Pełni pasji i sprawiający wrażenie pewnych swoich racji. Bardzo przypominający mi mnie samego przed 34 lat, kiedy to w roku 1981, czyli roku wprowadzenia stanu wojennego miałem 21 lat i byłem studentem Politechniki Krakowskiej. Jako członek NZS angażowałem się w strajki studenckie, po 13 grudnia roznosiłem zakazane ulotki, uczestniczyłem we wtedy nielegalnych marszach i zgromadzeniach, które były ostro atakowane, jako niezgodne z ówczesnym prawem, przez milicję i ZOMO.

Pamiętam pierwszą wigilię po wprowadzeniu stanu wojennego, na którą przyszedłem z wpiętym w sweter rozżarzonym do czerwoności opornikiem. W tym czasie świętowaliśmy wigilie w dużym gronie rodzinnym, atmosfera była jak pewnie w wielu ówczesnych rodzinach bardzo gorąca. Pamiętam gorzkie słowa mojego stryja, który spytał, o co nam studentom w tej całej zawierusze chodziło. Przypomnę, że przed wprowadzeniem stanu wojennego zawzięcie prowadziliśmy strajki okupacyjne na naszych uczelniach wysuwając coraz to nowe postulaty. Odpowiedziałem szczerze, że chodziło nam o obalenie systemu. Zarzucił mi wtedy rozrabiactwo i igranie z ogniem. Jako człowiek doświadczony i logicznie myślący powiedział mi, że chyba nie jestem dobrze poinformowany w jakim kraju żyję i że w ten sposób po prostu nie da się obalić komunistycznego systemu. Nie da się go obalić w ogóle. A już na pewno nie da się go obalić siłą. Zlekceważyłem wtedy jego słowa, przecież wiedziałem lepiej. Bo człowiek dwudziestoletni zawsze wie lepiej, jest mądrzejszy od swoich rodziców. Więc dalej robiłem swoje, przynajmniej tak długo, jak długo studiowałem i mieszkałem w Krakowie. Bo uważałem, że tak trzeba.

W końcu po latach jednak odnieśliśmy zwycięstwo. Nie siłą, ale dzięki negocjacjom i rozmowom w latach 1988 i 1989. Doprowadziło to do okrągłego stołu i pierwszych częściowo wolnych wyborów, a później do całkowicie wolnego i demokratycznego państwa. Udało się nawet wyprowadzić stacjonujące wtedy w Polsce wojska rosyjskie, co było wcześniej nie do pomyślenia. Wszystko to już bez mojego udziału ale ku wielkiej mojej radości. Bo przecież o to kiedyś walczyłem i tak wyobrażałem sobie przyszłą Polskę. Otoczoną przyjaznymi sąsiadami, z pewnymi sojuszami polityczno-wojskowymi, przynależącą do cywilizacji zachodu. Nie było użycia siły, nie było walk, strat, krwi. I czasami wracałem myślą do słów mojego stryja, usłyszanych w ten niezapomniany wigilijny wieczór…

Dwudziestolatkowie oceniają świat na bazie swojej wiedzy i swoich doświadczeń. W młodość wbudowany jest bunt i uproszczony ogląd świata. Też brak rzetelnej dogłębnej refleksji czyli z grubsza to, co zarzucił mi mój stryj 34 lata temu. Więc teraz z racji wieku i doświadczenia, z pozycji tegoż stryja chciałem postawić Wam szanownym nacjonalistom kilka prostych pytań. Nie żeby od razu uzyskać odpowiedź, może żeby tylko pobudzić Was do refleksji:

• Jak już obalicie obecny system, nie będziemy już członkami Unii Europejskiej i NATO, kto ma wtedy rządzić w Polsce? Bo Wam przecież o władzę nie chodzi. Czy np będą się odbywały wolne wybory?
• Jak będą wyglądały nasze sojusze wojskowo-polityczne? Kto będzie naszym przyjacielem a kto wrogiem? Mamy dwóch odwiecznych kandydatów, Niemcy i Rosję, jakie mają być stosunki z tymi krajami?
• Co będzie, jeżeli Niemcy będą chciały odzyskać od wolnej Polski swoje byłe tereny wschodnie, czyli nasze obecne ziemie odzyskane? Czy będziemy się starać odzyskać nasze byłe ziemie wschodnie, czyli zachodnią Ukrainę, część Białorusi i Litwy? Bo przecież określenie Wielka Polska zobowiązuje.
• Wołacie „a na drzewach zamiast liści będą wisieć komuniści”. Kto to jest komunista? Mam wrażenie graniczące z pewnością, że to ten, którego wskażecie palcami
• Czy odwołując się do kościoła katolickiego bierzecie pod uwagę nauki Św. Jana Pawła II, który przez całe życie służył idei miłości, pojednania, współpracy? Który poparł wejście Polski do Unii Europejskiej?
• Czy jesteście pewni, że przy Waszej koncepcji cywilizacji jest możliwa jakakolwiek wolność? Co z wolnością dla arabów, gejów, żydów? Co z wolnością dla osób, które myślą inaczej niż Wy?
• Czy zdajecie sobie sprawę, że pewne rzeczy bardzo trudno zbudować, a łatwo zburzyć? Czy zdajecie sobie sprawę, że chcecie urządzać świat innym zgodnie z własnymi ideałami, a inni mogą na to nie mieć wcale ochoty?

Jesteście oburzeni i sfrustrowani. Do pewnego stopnia potrafię to zrozumieć i przyznaję Wam nawet rację. Bo ja też byłem sfrustrowany i oburzony 34 lata temu. Tylko że ja myśląc o obalaniu systemu pragnąłem stabilizacji i cywilizacji. Wy obalając system możecie doprowadzić do chaosu i katastrofy.

Obawiam się, że żadna dyskusja merytoryczna z Wami nie będzie możliwa. Wiem to na podstawie pewnego wigilijnego doświadczenia z moim stryjem z 1981 roku. Więc nie będę nawet próbował tej dyskusji. Proszę tylko o to, że jeżeli ktoś z Was już do tego miejsca dotrze, żeby się przynajmniej trochę zastanowił nad postawionymi przeze mnie kwestiami. Bo może jest w tym wszystkim jakieś drugie dno. Bo może jest ktoś, komu na tym zależy, żeby nasza Ojczyzna podążyła w tym właśnie kierunku, pozbawiona sojuszy i pogrążona w chaosie. Czy jesteście pewni, że w ten sposób postawiona narodowa sprawa jest dobrą sprawą?

Czasy mamy polityczne. Czasy sortowania obywateli i coraz głębszych podziałów. Popychania Polski w kierunku przez Was pożądanym. Nie kibicuję Waszej sprawie i bardzo chciałbym móc to zatrzymać. Zanim będzie za późno.

I to by było na tyle, pozdrawiam i pozostawiam Was z Waszymi przemyśleniami, na które mam nadzieję, Wasz stryjek Leszek.

PS. Przepraszam czytelników zainteresowanych tylko tematami fotograficznymi w moim blogu, że tym razem było o czymś zupełnie innym. Następnym razem postanawiam się poprawić.

 *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   *   *

09.11.2018 (Facebook)

100 lat od odzyskania niepodległości to dobry moment na obejrzenie się za siebie i refleksję, co jako Polacy zrobiliśmy dobrze, a co źle. A jeżeli coś źle, to żeby wyciągnąć z tego naukę na przyszłość. Jest to akurat teraz bardzo ważne, bo w następne stulecie wchodzimy podzieleni i pokłóceni, bez jednoczącej nas myśli w podstawowych sprawach. To oczywiste, że niektórzy mylą czarne z białym, dobro ze złem, manipulację z argumentacją. I każdy pokazuje palcem na tego, który myśli inaczej, niż on. Że ten drugi jest w błędzie.